“ Dit was de slechtste vakantie van mijn leven. Ik kan er een boek over schrijven, maar ik hou het bij de belangrijkste zeverpunten:
1. Er was een vrouw in het restaurant. Geen gewone medewerker, maar echt een opzichter die constant achter je gat loopt en checkt hoeveel eten je pakt. Veel zin had je toch niet, want het eten was schaars en echt niet te vreten. Ik was ziek en vroeg mijn kind om voor mij een thee en een broodje te halen, omdat ik zelf niet naar beneden kon. Die vrouw weigerde gewoon. Echt grof en onbeleefd, ’t was bijna gênant.
2. De organisatie. De touroperator? Totaal niet meer zoals vroeger. Transfer, vlucht en hotel boeken wil blijkbaar niks zeggen. Wij hebben drie uur staan wachten op de transfer en werden vijf uur voor de vlucht opgepikt… in een ander hotel nog wel. Geen enkele vertegenwoordiger, alles zogezegd online. Wij konden ons plan wel trekken, maar dat oud koppel naast ons zat helemaal in de stress. Pure chaos, echt waar.
3. De kamers. De muren zijn precies van karton. Je hoort letterlijk elk woord van de buren, alsof ze bij u in bed liggen. Slapen ’s nachts? Vergeet het. De matrassen zijn keihard en de kussens lijken op vodden, ge legt dat beter onder de deur tegen de tocht dan onder uw hoofd.
4. Staat van het hotel. Alles is afgeleefd en er hing constant een vieze rioolgeur. Als je al mottig bent van het eten, zoals wij, wordt ge daar nog dubbel ziek van.
We hebben echt geprobeerd positief te blijven. Ik reis veel, ik weet dat kamers soms wat ouder zijn of dat eten niet altijd top is, dat pakt ge erbij. Maar ziek worden, geen oog dichtdoen en dan nog zo’n personeel tegenkomen? Dat heb ik nog nooit meegemaakt.
We wilden eigenlijk direct onze biezen pakken, maar omdat ik ziek was en geen fut had, zijn we toch gebleven. Uiteindelijk maar vijf dagen in plaats van zeven, want je verliest telkens een halve dag met die transfers (terwijl de rit naar de luchthaven amper een uur is!). Voor het eerst in mijn leven was ik content dat mijn vakantie sneller voorbij was. “
